بسم الله الرحمن الرحيم
Latin urufatında oqumaq
Эй Ислямнынъ уммети, эй Мухаммеднынъ ﷺ уммети, Юдже Аллахнынъ (Субханаху ва Та’алянынъ) бизлерге къаршы энъ буюк ниймети ве рахмети – бизлерге бу гюзель ве месут динини ёллаткъаныдыр, догъру ёл, онынъ себибе иле биз акъылымызнынъ, анълавымызнынъ ве динде азмадан къорчалыдырмыз. Бу дин эки шейни къорчаламакъ ичюн эндирильди: инсаннынъ акъылыны (ферасетини ве фикирини) ве онынъ динини, инсангъа зарар кетиреджек къатий ишанчлардан къорчаламагъа эндирильди. Онынъ ичюн эр бир мусульман озь ферасетине къаршы алданылгъан олмамакъ ичюн ве озь дининде адашмамакъ ичюн акъыл-ферасетли, услулы олмакъ керек.
Бу дин бизим ферасетимизни ве къатий ишанчларымызны къорчалагъанына гюзель бир мисаль – бу шей акъкъында Пейгъамберимизнинъ ﷺ чокъ хадислеринде ривает этиле, бу хадислерде Пейгъамберимиз ﷺ кухханларгъа (كُهَّانٌ) мураджаат этмектен тенбилей. Аль-кахана (كَهَنَةٌ) — бу кимлер? Аллахнынъ къулларыны алдаткъан ве къарыштыргъан этнеджилер, фалджылар ве оларгъа бенъзеген къалпазанлар, доладырыджылар, фасикълер. Бугуньки куньлерде олар не къадар чокълар! Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) оларнынъ сайысыны зияделештирмесин! Олар насыл олсалар биле, бу этнеджилерден ким олса олсун, Пейгъамберимиз ﷺ хабер эткени киби, олар ич бир шей темсиль этмейлер. Этнеджиликнен, фалджылыкънен огърашкъан инсанларны шейтан алдатты ве Юдже Аллахтан узакълашаджакъ, Аллахнынъ Китабындан узакълашаджакъ, Пейгъамберимизнинъ ﷺ ёлундан узакълашаджакъ чукъургъа оларны алып кетти. Олар яланнен, юфюртменен, доландырыджылыкънен ве баш айляндырмакънен огърашалар, бир шей темсиль этелер ве башкъаларнынъ къолундан кельмеген шей оларнынъ къолларындан келе, деп тюшюнелер.
وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
«Шейтан да оларгъа япкъанларыны джазибели косьтерди».
(«аль-Анъам», 6:43).
Бу инсанлар садеджанларнынъ сюмсюклигинен къулланалар, заиф инсанларнынъ анъламамагъанынен къулланалар, оларнынъ малыны алалар, инсанларнынъ параларыны ашайлар, гъайбны билемиз деп инсанларгъа тенбилейлер: апайнынъ къурсагъында не бар олгъаныны билелер; не заман инсаннынъ рызкъ къапулары ачыладжагъыны ве не вакъыт о инсан чокъ пара къазанып башлайджагъыны билелер; бутюн къасталыкълардан шифа олгъан иляджларны билелер. Олар шефаатыны бильмеген асла ич бир къасталыкъ ёкътыр, рак къасталыгъы ве иляхры. Языкъки чокъ инсанлар озь джаиллик ве сюмсюклик себебинден бу ялангъа къапылалар ве олар тюшюнелер, бу инсанлар гъайбны билелер, хакъ олгъан шейлерни айталар ве бу айткъан шейлери догъру чыкъа. Олар тюшюнелер: «Демек, эгер догъру чыкъса, о бу шейни къайдан биле? Демек бир шей бар ве оларнынъ ограшкъан ишлери – бу мумкюн олгъан шей».
Амма Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) алемлерге рахмет оларакъ ёллаткъан Пейгъамберини ﷺ не къадар чокъ хадислери бар, бу хадислер бизлерни бойле инсанларгъа мураджаат этмектен ве оларнен асла иш тутмагъа мумкюн олмагъаныны, оларгъа инанмагъа мумкюн олмагъаныны, оларнынъ айткъаныны асла динълемемектен тенбилейлер, чюнки эгер сен оларнен иш тутсанъ, оларны динълеп башласанъ, оларгъа мураджаат этсенъ – бу сенинъ акъиданъа, сенинъ дининъе, сенинъ акыл-къыяфетине буюк телюке кетиреджек.
Бакъынъыз, эки имам, аль-Бухари ве Муслим, Аише анамыздан (Аллах ондан разы олсун) ривает этильген хадисте не теслим эттилер. О деди: «Адамлар Аллахнынъ Эльчисинден ﷺ этнеджилер акъкъында сорадылар ве Пейгъамберимиз ﷺ бойле джевап берди:
لَيْسُوا بشيءٍ
«Олар ич бир шей дегиллер».
О заман адамлар дедилер: «Эй Аллахнынъ Эльчиси, амма олар базы вакъыт ойле шейлер айталар ве оларнынъ айткъаны хакъ олып чыкъа». Пейгъамберимиз ﷺ оларгъа деди:
تِلكَ الكَلِمَةُ مِنَ الحق يَخْطَفُهَا الجِنِّيُّ، فَيَقُرُّهَا في أُذُنِ وَلِيِّهِ قَرَّ الدَّجَاجَةِ، فَيَخْلِطُونَ فِيهَا أَكْثَرَ مِن مِئَةِ كَذْبَةٍ
«Хакъ олгъан сёзлер – бу джинлер мелеклерден хырсызлап алгъан сёзлердир, сонъ исе джин бу сёзни озь аркъадашынынъ къулагъына къычырмакъта. Санки тавукъ къыдакълагъан киби, джин бу сёзни этнеджининъ къулагъына къычыра, сонъ исе олар бу сёзге юзден зияде ялан къошалар».
аль-Бухари (6213) ве Муслим (2228).
Бу оларнынъ алы! Олар доландырыджы, яланджы ве ийлебаздырлар.
Муавия ибн аль-Хакам (Аллах ондан разы олсун) Пейгъамберимизге ﷺ кельди ве онъа деди: «Эй Аллахнынъ Эльчиси! Арамызда этнеджилерге баргъан инсанлар бар».
فلا تَأْتِهِمْ
«Сен исе барма», — деди Пейгъамберимиз ﷺ .
Муслим (537).
Дигер хадисте Пейгъамберимиз ﷺ деди:
ليس منا من تَطَيَّر أو تُطُيِّر له، أو تَكَهَّن أو تُكِهِّن له، أو سحَر أو سُحِر له
«Фалджылыкънен огърашкъан инсан яда онынъ ичюн фал бакъалар, яда кяхинликнен огърашкъан инсан яда онынъ ичюн кяхинлик япалар, яда этнеджиликнен огърашкъан инсан яда онынъ ичюн этне япалар, бойле инсан бизден дегильдир (мусульманлардан дегильдир)».
аль-Баззар (3578) ве ат-Табарани (355).
Эй Аллахнынъ къуллары, иман эткен инсаннынъ кальбинде эки шей ортакъ олмаз: Къур’ангъа инанмакъ ве фалджынынъ, этнеджининъ ве тюрлю доландырыджынынъ сёзлерине инанмакъ.
Пейгъамберимиз ﷺ деди ( эй Аллахнынъ къуллары бу хадисни гузель динъленъиз ве акъылынъызда тутынъыз, бильгенинъиз исе: «Мен оны билем», деменъиз, озюнъизге хатырлатынъыз, чюнки арамызда бир кимсе бойле инсанлардан къорчалангъан дегиль):
مَن أتى كاهنًا أو عرَّافًا فصَدَّقَه بما يقولُ، فقد كَفَرَ بما أُنْزِلَ على محمَّدٍ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم
«Ким де ким этнеджиге яда фалджыгъа келип, онынъ атйкъан сёзлерине инанса, о Мухаммеднынъ ﷺ эндирильгенине инанмагъан (кяфир) олур».
аз-Захаби, «Аль-кябаир» (329).
Бу хадиснинъ дигер тефсиринде айтылгъан, Пейгъамберимиз ﷺ деди:
من أتى كاهنا فصدَّقَهُ بما يقولُ، فقد بَرِئَ بما أُنزِلَ على مُحمَّدٍ
«Ким фалджыгъа келип онынъ айткъан сёзлерине инанса, демек бойле инсан Мухаммедке ﷺ эндирильгенини ред этти».
Эбу Давуд (3904).
Мухаммедке ﷺ исе Къур’ан ве Суннет эндирильгендир, эй Аллахнынъ къуллары. Эгер инсан келип фалджыгъа мураджаат этсе, онынъ сёзлерине инанмаса, бу сёзлерге шубеленсе, амма онъа суаль берсе, эписи бир бу балабан гюнахтыр, эй Аллахнынъ къуллары, ве бунынъ ичюн шиддетли джеза оладжакътыр. Насыл джеза? Бу инсаннен не оладжагъы – бу белядыр! Пейгъамберимиз ﷺ деди:
من أتَى عرَّافًا فسأله عن شيء، لم تُقْبَلْ له صلاةٌ أربعينَ يومًا
«Ким де ким фалджыгъа келип ондан бир шей сораса, онынъ намазы 40 кунь девамында къабул олмайджакъ».
Муслим (2230).
Намаз – бу сенинъ бахтынъдыр, сенинъ къуртулышынъдыр, сенинъ нурынъдыр, Раббинънен багъынъдыр. 40 кунь девамында сенден къабул этильмейджек! Бундан даа буюк насыл деза ола билир? Аллах бизлерни къорчаласын!
Фалджыгъа мураджаат этмек – бу мытлакъа онъа бармакъ дегильдир. Бу телефон яда интернет вастасы иле ола билир, газеталарда йылдызнаме окъумакъ ола билир – булар эписи бу хадисте фалджыларгъа ве этнеджилерге къаршы олгъан сёзлернинъ манасына бара.
Эй Аллахнынъ къуллары, бу этнеджилер ве фалджылар, сырлы бильгилерни белимиз деген кимселер, — ким олар? Акъылынъызда тутынъыз: олар озьлерини насыл адландыргъаны онемли дегиль. Бу инсанлар башкъаларнынъ бильмегенини билем деп тасдыкълайлар: мисаль оларакъ хырсызлангъан шей яда хырсыз къайда олгъаныны билелер, яда джоюлгъан шей къайда олгъаныны билелер, яда бир апай яда акъай киши хаинлик яда зина япкъанында шеклениле – фалджы дей: «Мен кимнен олгъаныны ве ким олгъаныны билем», яда инсаннен келеджекте не оладжагъыны хабер эте, келеджекнинъ вакътияларыны хабер эте, о сырларны, гъайб бильгилерни биле, яда инсаннынъ къальбинде не олгъаныны биле, инсан шимди не акъкъында фикир эткенини биле. О, бу бильгини насыл алгъаны онемли дегиль: джинлернен ве шейтанларнен багъ илеми, яда о йылдызларгъа бакъып бир шейлер эсап этип чыкъарамы (астрология), яда о къум устюнде олгъан сызыкъларнен фал бакъамы, яда къаведен фал бакъамы. Не олсада, фалджы насыл ёлнен япсада, булар эписи акъкъында бизлерге Пейгъамберимиз ﷺ хабер этти ве тенбийледи. Онынъ ичюн, олар озьлерини насыл адландырсалар да, мусульмангъа оларнен алданмагъа ляйыкъ дегильдир. Эльбет, олар озьлерини бойле адландырмайлар, олар озьлери акъкъында демейлер: «Мен этнеджи» яда «Мен арраф», олар акъкъында хадислерде айтыла экен демесинлер дие, олар не къадар онемли инсанлар экен десинлер дие, олар озьлерине тюрлю адлар тюшюнип тапалар. Олар озьлерининъ онемлиги буюклетмеге тырышалар, онынъ ичюн озьлерини тюрлю-тюрлю адландыралар: арабларда олар озьлерини бильгили (аль-хубара), деп адландыралар, бизде исе, оларнынъ тюрлю адлары бар: бильгили, кяхин, медиум, парапсихолог, экстрасенс, дин адамы, ырымджы, телепат, беяз сиирбазлыкънынъ алими. Бу эписи тек бир макъсаднен япыла – инсанны алдатмакъ ичюн, Аллахнынъ ёлундан шашыртмакъ ичюн ве эльбетте энъ онемли макъсадлардан бириси – бу сенинъ малынъны алмакъ.
Оларнынъ арасында пек хиянет сойлары бар. Олар не япалар? Олар дейлер: «Мен сенинъ имзанъа бакъып сени келеджекте не беклегенини айтарым» яда «Мен сенинъ авесликлеринъе бакъып: насыл ренк севесинъ, насыл айванларгъа сен устюн тутасынъ, насыл шекиль бегенесинъ – ве буларны эписинен сенинъ кечмишинъде не олып кечкен эди ве келеджекте сени не беклей, мен санъа хабер этерим». Эй Аллахнынъ къуллары, олар озьлерини насыл адландырсалар биле, олар, Пейгъамберимиз ﷺ бизлерни акъидамызны, иманымызны, акъылымызны сакъындыргъан кимселердир.
Эй Аллахнынъ къуллары, бу меселеде эр бир мусульманнынъ акъидасы къатты ве еринден къыбырдамайджакъ олмакъ керек. Билинъиз ки, гъайб бильгиси тек Юдже Аллахтадыр:
قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ
«Де ки: Коклерде ве ерде, Аллаhтан башкъа кимсе гъайбны бильмез».
(«ан-Намль», 27:65).
Бу бильки тек Юдже Яратыджыгъа аиттир. Эгер ким де ким, кечмиш олгъан яда келеджекте не оладжагъыны билем десе, о бу ишни насыл ёлларнен япса да, билинъиз ки бойле инсан джинаетчидир, балабан гюнаркярдыр ве ондан сакъынмакъ керек. Мусульман киши бойле инсаннен иш тутмакътан даа юксек олмакъ керектир.
Эй Аллахнынъ къуллары, джемиет ичюн этнеджилерден ве фалджылардан буюк зарар бардыр, амма оларнынъ чокълашмасына биз себепчи оламыз. Олар диний бильги аз олгъан джемиетлерде чокълашалар. Бойле джемиетте Таухид акъкъында, Ислям акъидасы акъкъында джаиллик таркъалып башлагъанынен хемен этнеджилер ве фалджылар пейда олалар ве чокълашып башлайлар.
Эльбетте, оларнынъ алгъан ве къазангъан малы – бу ясакъ олгъан малдыр, ве онъа «сухт» дейлер. Пейгъамберимиз ﷺ хадисте деди:
لاَ يَحِلُّ ثَمَنُ الْكَلْبِ وَلاَ حُلْوَانُ الْكَاهِنِ وَلاَ مَهْرُ الْبَغِيِّ
«Инсаннынъ копек (мышыкъ) сатмакътан къазангъан парасы ясакътыр, фалджынынъ алгъан тёлеви ясакътыр, кяхпенинъ алгъан тёлеви ясакътыр».
Эбу Давуд (3484).
Фалджыларнынъ джинаети буюктир. Оларнынъ бу белягъа огъаранларындан хаберлери ёкъ, бу беля пек къоркъунчлыдыр. Бакъынъыз, эгер Пейгъамберимиз ﷺ келип тек сорагъан инсан акъкъында бойле деди исе: онынъ намазы 40 кунь девамында къабул олмай, онынъ язысы бойле ве джезасы бойле, бу шейнен огърашкъанларнынъ исе алы не оладжакътыр?!
Бу фалджылар ве этнеджилер гъайб бильгисини къайдан билелер, деп биз айретленемиз. Бу меселе пек басит: керчектен олар шейтаннен анълашма япалар, олар озь динини саталар, озь Таухидини саталар, олар алемлернинъ Раббисине къаршы кяфир олалар, олар мусульманларнынъ динини ред этелер, олар Мухаммеднынъ ﷺ ёлуны ред этелер – тек бу вакъыт шейтан оларгъа бир шей бере билир, ярдым эте билир, оларгъа бир шей хабер эте билир.
Шейтан олардан тюрлю шейлер истей: Къур’аннынъ саифелеринден аякъап япып, пис ерлерге кирмеге эмир эте; Къур’аннынъ аетлерини ве Аллахнынъ адларыны сийдикнен яда адет къаннен яда копекнинъ къанынен язмагъа эмир эте. Бойле шейлерден сонъ о фалджыларнын ве этнеджилернинъ насыл иманы къала билир?! Оларнынъ асла дини къалмамасы ичюн шейтан оларгъа ич бир вакъыт «Бисми-Ллях» айтмамакъны эмир эте, джинлернинъ падишаларына ярдымнен мураджаат эткенлерини истей, этнеджилернинъ ибадетини истей, оларны аякъёлгъа Аллахнынъ нийметлеринен (мисаль оларакъ сютнен) киргенлерини яда бу нийметлернен аякъёлда темизленгенлерини истей. Пейгъамберимиз ﷺ бизлерге огреткен намазы оларнынъ башларына асла кирмей. Олар Пейгъамберимизнинъ ﷺ Суннетине коре асла намаз къылмайлар.
Файлджылардан бириси тёвбеге къайтта ве деди: «Мен 38 йыл девамында Аллах ризасы ичюн ич бир кере седжде япмадым. Эбет мен джамиге бармакъны къалдырмай эдим, чюнки адамлар бойле айтар эдилер: «Биз оны гюзель инсан деп биле эдик, о исе джамиге бармай экен». Меним сакъалым бар эди, ве джамиге гусуль абдестим олмадан бара эдим». Беллеменъизки бу олып кечкен шейлер узакъ бир ерлерде ола. Арамызда чокъ инсанлар бу ялангъа алданалар ве дейлер: «О хакъны айта, демек о мубарек инсандыр».
Бу фалджыларны, ырымджыларны, этнеджилерни насыл бильмек мумкюн? Оларнынъ чокъ аляметлерини бар, мисаль оларакъ:
- О сенинъ адынъны, бабанънынъ яда ананънынъ адыны сорай яда адынъны айта, бабанъны адыны айта, яда къайдан олгъанынъны айта;
- Сен насыл къасталыкъкъа огърагъанынъны хабер эте;
- Сенден бир шей сорай (фес, пошу яда кёльмек);
- Сенинъ абдест алгъан сувунъны сорай;
- Устюнде тюрлю ракъамлар олгъан амайылларны бере. Булар эписи ширк ишаретлеридир;
- Бойле инсанлар пек сыкъ бир шейлер мыдырдайлар, бу насыл сёзлер олгъаны эшитильмей ве анъланылмай;
- «Санъа ырын яптылар яда сени сыхырладылар ве сени сыхырлагъан шей фелянджы ерде», деп айталар. «Сенъа фелянджы этне япты» дейлер. Не ичюн? Аркъардаш арасында фитне сачмакъ ичюн;
- Олар «бахур» деген шей берелер, оны якъып эв ичини тутетмек керек дейлер, бу бир от яда бир кягъыт парчасы ола билир. Кягъыт устюне бир шейлер язып берелер ве дейлер: «Бу шейни якъып эв ичини тутет, анда джин яда этне олмасын»;
- Этнеджилер айры бир айванны кетирмеге эмир этелер (къара хораз, хусусий къочкъар яда бузав) ве бу айванны «Бисми-Ллях» демеден соймагъа эмир этелер;
- Адамлардан четте, къаранлыкъ бир ерде чокъ вакъыт кечирмеге эмир этелер;
- Инсангъа бир шей коммеге эмир этелер;
- Олар Къур’ан окъуп башлагъанынен инсанлар алданалар ве дейлер: «О Къур’ан окъуй яда аятуль-Курси окъуй экен». Олар окъуйлар, амма базы вакъыт токътап бир шейлер мыдырдап башлайлар, бу пек онемли аляметтир;
- Инсангъа гюнах япмагъа эмир этелер;
- «Пис ерде туз яда ун ташла ве Аллахнынъ адыны анъма», деп эмир этелер;
- Инсаннынъ къасталыгъыны бильмек ичюн яда оны ким сыхырлагъаныны бильмек ичюн башы устюне бир савуткъа къуршун тёкелер.
Булар эписи этнеджилернинъ аляметлеридир. «Огюмизде бутюн къапулар къапалы. Эвленмеге истейим амма эвленип оламайым, мени сыхырладылар» деген мусульман къардашларым. Яда, апай киши дей: «Эвленме къапулары огюмде къапалы: акъайгъа чыкъып оламайым. Эр бир шей япып бакътым, дуа этем амма файдасыз». Яда инсан дей: «Рызкъ къапуларым къапалды: тиджаретим кетмей, ишлерим юрюшмей». Яда къаста инсан дей: «Эр бир шей япып бакътым, эр бир тедавийлев. Бутюн экимлерге барып бакътым, амма шефаат тапып оламайым». О заман инсанлар этнеджилерге мураджаат этип башлайлар. Инсанлар озьлерини насыл акълайлар? Олар дейлер: «Бу сонъки фырсат ве мен оны тутмагъа истейим». Ёкъ, эй Аллахнынъ къуллары! Себатлы олунъыз! Бу маначыкъ дегиль! Юдже Аллах огюнде насыл маначыгъынъ бар?! О (Субханаху ва Та’аля) деди:
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا
«Шу да акъикъат ки, инсанлардан базы кимлесер, джинлерден базы кимселерге сыгъыныр эдилер де, оларнынъ адден ашувларыны арттыра эдилер».
(«аль-Джинн», 72:6).
Махшер Куню, пешман Куню, тёвбе Куню Юдже Аллах огюнде тургъанынъ заман, Пейгъамберимизни ﷺ айткъаныны санъа хатырлагъанлары заман, сен не айтаджакъсынъ?
Пейгъамберимиз ﷺ деди:
مَن أتى كاهنًا أو عرَّافًا فصَدَّقَه بما يقولُ، فقد كَفَرَ بما أُنْزِلَ على محمَّدٍ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم
«Ким де ким этнеджиге келип, онынъ айткъанына инанса, Мухаммедке ﷺ эндирильгенине куфюрлик корьсеткен олур».
аз-Захаби, «Аль-кябаир» (329).
Юдже Аллахкъа ялварамыз, бильгимизни ве Онынъ динини анъламакъны зияделештирсин, бизим Таухидимизни къавий япсын, ачыкъ ве сакълы олгъан фитнелерден бизлерни къорчаласын.
•┈┈••❀••🔹••❀••┈┈••┈┈••❀••🔹••❀••┈┈••┈┈••❀••🔹••❀••┈┈••┈┈••❀••🔹••❀••┈┈•
Etnecilerden ve falcılardan tenbi
بسم الله الرحمن الرحيم
Ey İslâmnıñ ümmeti, ey Muhammednıñ ﷺ ümmeti, Yüce Allahnıñ (Subhanahu va Ta’alânıñ) bizlerge qarşı eñ büyük niymeti ve rahmeti – bizlerge bu güzel ve mesut dinini yollatqanıdır, doğru yol, onıñ sebibe ile biz aqılımıznıñ, añlavımıznıñ ve dinde azmadan qorçalıdırmız. Bu din eki şeyni qorçalamaq içün endirildi: insannıñ aqılını (ferasetini ve fikirini) ve onıñ dinini, insanğa zarar ketirecek qatiy işançlardan qorçalamağa endirildi. Onıñ içün er bir musulman öz ferasetine qarşı aldanılğan olmamaq içün ve öz dininde adaşmamaq içün aqıl-ferasetli, uslulı olmaq kerek.
Bu din bizim ferasetimizni ve qatiy işançlarımıznı qorçalağanına güzel bir misal – bu şey aqqında Peyğamberimizniñ ﷺ çoq hadislerinde rivayet etile, bu hadislerde Peyğamberimiz ﷺ kuhhanlarğa (كُهَّانٌ) muracaat etmekten tenbiley. Al-kahana (كَهَنَةٌ) — bu kimler? Allahnıñ qullarını aldatqan ve qarıştırğan etneciler, falcılar ve olarğa beñzegen qalpazanlar, doladırıcılar, fasiqler. Bugünki künlerde olar ne qadar çoqlar! Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) olarnıñ sayısını ziyadeleştirmesin! Olar nasıl olsalar bile, bu etnecilerden kim olsa olsun, Peyğamberimiz ﷺ haber etkeni kibi, olar iç bir şey temsil etmeyler. Etneciliknen, falcılıqnen oğraşqan insanlarnı şeytan aldattı ve Yüce Allahtan uzaqlaşacaq, Allahnıñ Kitabından uzaqlaşacaq, Peyğamberimizniñ ﷺ yolundan uzaqlaşacaq çuqurğa olarnı alıp ketti. Olar yalannen, yüfürtmenen, dolandırıcılıqnen ve baş aylândırmaqnen oğraşalar, bir şey temsil eteler ve başqalarnıñ qolundan kelmegen şey olarnıñ qollarından kele, dep tüşüneler.
وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
«Şeytan da olarğa yapqanlarını cazibeli kösterdi».
(«al-Añam», 6:43).
Bu insanlar sadecanlarnıñ sümsükliginen qullanalar, zaif insanlarnıñ añlamamağanınen qullanalar, olarnıñ malını alalar, insanlarnıñ paralarını aşaylar, ğaybnı bilemiz dep insanlarğa tenbileyler: apaynıñ qursağında ne bar olğanını bileler; ne zaman insannıñ rızq qapuları açılacağını ve ne vaqıt o insan çoq para qazanıp başlaycağını bileler; bütün qastalıqlardan şifa olğan ilâclarnı bileler. Olar şefaatını bilmegen asla iç bir qastalıq yoqtır, rak qastalığı ve ilâhrı. Yazıqki çoq insanlar öz caillik ve sümsüklik sebebinden bu yalanğa qapılalar ve olar tüşüneler, bu insanlar ğaybnı bileler, haq olğan şeylerni aytalar ve bu aytqan şeyleri doğru çıqa. Olar tüşüneler: «Demek, eger doğru çıqsa, o bu şeyni qaydan bile? Demek bir şey bar ve olarnıñ ögraşqan işleri – bu mümkün olğan şey».
Amma Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) alemlerge rahmet olaraq yollatqan Peyğamberini ﷺ ne qadar çoq hadisleri bar, bu hadisler bizlerni böyle insanlarğa muracaat etmekten ve olarnen asla iş tutmağa mümkün olmağanını, olarğa inanmağa mümkün olmağanını, olarnıñ aytqanını asla diñlememekten tenbileyler, çünki eger sen olarnen iş tutsañ, olarnı diñlep başlasañ, olarğa muracaat etseñ – bu seniñ aqidaña, seniñ diniñe, seniñ akıl-qıyafetine büyük telüke ketirecek.
Baqıñız, eki imam, al-Buhari ve Müslim, Aişe anamızdan (Allah ondan razı olsun) rivayet etilgen hadiste ne teslim ettiler. O dedi: «Adamlar Allahnıñ Elçisinden ﷺ etneciler aqqında soradılar ve Peyğamberimiz ﷺ böyle cevap berdi:
لَيْسُوا بشيءٍ
«Olar iç bir şey degiller».
O zaman adamlar dediler: «Ey Allahnıñ Elçisi, amma olar bazı vaqıt öyle şeyler aytalar ve olarnıñ aytqanı haq olıp çıqa». Peyğamberimiz ﷺ olarğa dedi:
تِلكَ الكَلِمَةُ مِنَ الحق يَخْطَفُهَا الجِنِّيُّ، فَيَقُرُّهَا في أُذُنِ وَلِيِّهِ قَرَّ الدَّجَاجَةِ، فَيَخْلِطُونَ فِيهَا أَكْثَرَ مِن مِئَةِ كَذْبَةٍ
«Haq olğan sözler – bu cinler meleklerden hırsızlap alğan sözlerdir, soñ ise cin bu sözni öz arqadaşınıñ qulağına qıçırmaqta. Sanki tavuq qıdaqlağan kibi, cin bu sözni etneciniñ qulağına qıçıra, soñ ise olar bu sözge yüzden ziyade yalan qoşalar».
al-Buhari (6213) ve Müslim (2228).
Bu olarnıñ alı! Olar dolandırıcı, yalancı ve iylebazdırlar.
Muaviya ibn al-Hakam (Allah ondan razı olsun) Peyğamberimizge ﷺ keldi ve oña dedi: «Ey Allahnıñ Elçisi! Aramızda etnecilerge barğan insanlar bar».
فلا تَأْتِهِمْ
«Sen ise barma», — dedi Peyğamberimiz ﷺ .
Müslim (537).
Diger hadiste Peyğamberimiz ﷺ dedi:
ليس منا من تَطَيَّر أو تُطُيِّر له، أو تَكَهَّن أو تُكِهِّن له، أو سحَر أو سُحِر له
«Falcılıqnen oğraşqan insan yada onıñ içün fal baqalar, yada kâhinliknen oğraşqan insan yada onıñ içün kâhinlik yapalar, yada etneciliknen oğraşqan insan yada onıñ içün etne yapalar, böyle insan bizden degildir (musulmanlardan degildir)».
al-Bazzar (3578) ve at-Tabarani (355).
Ey Allahnıñ qulları, iman etken insannıñ kalbinde eki şey ortaq olmaz: Qur’anğa inanmaq ve falcınıñ, etneciniñ ve türlü dolandırıcınıñ sözlerine inanmaq.
Peyğamberimiz ﷺ dedi ( ey Allahnıñ qulları bu hadisni güzel diñleñiz ve aqılıñızda tutıñız, bilgeniñiz ise: «Men onı bilem», demeñiz, özüñizge hatırlatıñız, çünki aramızda bir kimse böyle insanlardan qorçalanğan degil):
مَن أتى كاهنًا أو عرَّافًا فصَدَّقَه بما يقولُ، فقد كَفَرَ بما أُنْزِلَ على محمَّدٍ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم
«Kim de kim etnecige yada falcığa kelip, onıñ atyqan sözlerine inansa, o Muhammednıñ ﷺ endirilgenine inanmağan (kâfir) olur».
az-Zahabi, «Al-kâbair» (329).
Bu hadisniñ diger tefsirinde aytılğan, Peyğamberimiz ﷺ dedi:
من أتى كاهنا فصدَّقَهُ بما يقولُ، فقد بَرِئَ بما أُنزِلَ على مُحمَّدٍ
«Kim falcığa kelip onıñ aytqan sözlerine inansa, demek böyle insan Muhammedke ﷺ endirilgenini red etti».
Ebu Davud (3904).
Muhammedke ﷺ ise Qur’an ve Sunnet endirilgendir, ey Allahnıñ qulları. Eger insan kelip falcığa muracaat etse, onıñ sözlerine inanmasa, bu sözlerge şübelense, amma oña sual berse, episi bir bu balaban günahtır, ey Allahnıñ qulları, ve bunıñ içün şiddetli ceza olacaqtır. Nasıl ceza? Bu insannen ne olacağı – bu belâdır! Peyğamberimiz ﷺ dedi:
من أتَى عرَّافًا فسأله عن شيء، لم تُقْبَلْ له صلاةٌ أربعينَ يومًا
«Kim de kim falcığa kelip ondan bir şey sorasa, onıñ namazı 40 kün devamında qabul olmaycaq».
Müslim (2230).
Namaz – bu seniñ bahtıñdır, seniñ qurtulışıñdır, seniñ nurıñdır, Rabbiñnen bağıñdır. 40 kün devamında senden qabul etilmeycek! Bundan daa büyük nasıl deza ola bilir? Allah bizlerni qorçalasın!
Falcığa muracaat etmek – bu mıtlaqa oña barmaq degildir. Bu telefon yada internet vastası ile ola bilir, gazetalarda yıldızname oqumaq ola bilir – bular episi bu hadiste falcılarğa ve etnecilerge qarşı olğan sözlerniñ manasına bara.
Ey Allahnıñ qulları, bu etneciler ve falcılar, sırlı bilgilerni belimiz degen kimseler, — kim olar? Aqılıñızda tutıñız: olar özlerini nasıl adlandırğanı önemli degil. Bu insanlar başqalarnıñ bilmegenini bilem dep tasdıqlaylar: misal olaraq hırsızlanğan şey yada hırsız qayda olğanını bileler, yada coyulğan şey qayda olğanını bileler, yada bir apay yada aqay kişi hainlik yada zina yapqanında şeklenile – falcı dey: «Men kimnen olğanını ve kim olğanını bilem», yada insannen kelecekte ne olacağını haber ete, kelecekniñ vaqtiyalarını haber ete, o sırlarnı, ğayb bilgilerni bile, yada insannıñ qalbinde ne olğanını bile, insan şimdi ne aqqında fikir etkenini bile. O, bu bilgini nasıl alğanı önemli degil: cinlernen ve şeytanlarnen bağ ilemi, yada o yıldızlarğa baqıp bir şeyler esap etip çıqaramı (astrologiya), yada o qum üstünde olğan sızıqlarnen fal baqamı, yada qaveden fal baqamı. Ne olsada, falcı nasıl yolnen yapsada, bular episi aqqında bizlerge Peyğamberimiz ﷺ haber etti ve tenbiyledi. Onıñ içün, olar özlerini nasıl adlandırsalar da, musulmanğa olarnen aldanmağa lâyıq degildir. Elbet, olar özlerini böyle adlandırmaylar, olar özleri aqqında demeyler: «Men etneci» yada «Men arraf», olar aqqında hadislerde aytıla eken demesinler diye, olar ne qadar önemli insanlar eken desinler diye, olar özlerine türlü adlar tüşünip tapalar. Olar özleriniñ önemligi büyükletmege tırışalar, onıñ içün özlerini türlü-türlü adlandıralar: arablarda olar özlerini bilgili (al-hubara), dep adlandıralar, bizde ise, olarnıñ türlü adları bar: bilgili, kâhin, medium, parapsiholog, ekstrasens, din adamı, ırımcı, telepat, beyaz siirbazlıqnıñ alimi. Bu episi tek bir maqsadnen yapıla – insannı aldatmaq içün, Allahnıñ yolundan şaşırtmaq içün ve elbette eñ önemli maqsadlardan birisi – bu seniñ malıñnı almaq.
Olarnıñ arasında pek hiyanet soyları bar. Olar ne yapalar? Olar deyler: «Men seniñ imzaña baqıp seni kelecekte ne beklegenini aytarım» yada «Men seniñ aveslikleriñe baqıp: nasıl renk sevesiñ, nasıl ayvanlarğa sen üstün tutasıñ, nasıl şekil begenesiñ – ve bularnı episinen seniñ keçmişiñde ne olıp keçken edi ve kelecekte seni ne bekley, men saña haber eterim». Ey Allahnıñ qulları, olar özlerini nasıl adlandırsalar bile, olar, Peyğamberimiz ﷺ bizlerni aqidamıznı, imanımıznı, aqılımıznı saqındırğan kimselerdir.
Ey Allahnıñ qulları, bu meselede er bir musulmannıñ aqidası qattı ve yerinden qıbırdamaycaq olmaq kerek. Biliñiz ki, ğayb bilgisi tek Yüce Allahtadır:
قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ
«De ki: Köklerde ve yerde, Allahtan başqa kimse ğaybnı bilmez».
(«an-Naml», 27:65).
Bu bilki tek Yüce Yaratıcığa aittir. Eger kim de kim, keçmiş olğan yada kelecekte ne olacağını bilem dese, o bu işni nasıl yollarnen yapsa da, biliñiz ki böyle insan cinayetçidir, balaban günarkârdır ve ondan saqınmaq kerek. Musulman kişi böyle insannen iş tutmaqtan daa yüksek olmaq kerektir.
Ey Allahnıñ qulları, cemiyet içün etnecilerden ve falcılardan büyük zarar bardır, amma olarnıñ çoqlaşmasına biz sebepçi olamız. Olar diniy bilgi az olğan cemiyetlerde çoqlaşalar. Böyle cemiyette Tauhid aqqında, İslâm aqidası aqqında caillik tarqalıp başlağanınen hemen etneciler ve falcılar peyda olalar ve çoqlaşıp başlaylar.
Elbette, olarnıñ alğan ve qazanğan malı – bu yasaq olğan maldır, ve oña «suht» deyler. Peyğamberimiz ﷺ hadiste dedi:
لاَ يَحِلُّ ثَمَنُ الْكَلْبِ وَلاَ حُلْوَانُ الْكَاهِنِ وَلاَ مَهْرُ الْبَغِيِّ
«İnsannıñ köpek (mışıq) satmaqtan qazanğan parası yasaqtır, falcınıñ alğan tölevi yasaqtır, kâhpeniñ alğan tölevi yasaqtır».
Ebu Davud (3484).
Falcılarnıñ cinayeti büyüktir. Olarnıñ bu belâğa oğaranlarından haberleri yoq, bu belâ pek qorqunçlıdır. Baqıñız, eger Peyğamberimiz ﷺ kelip tek sorağan insan aqqında böyle dedi ise: onıñ namazı 40 kün devamında qabul olmay, onıñ yazısı böyle ve cezası böyle, bu şeynen oğraşqanlarnıñ ise alı ne olacaqtır?!
Bu falcılar ve etneciler ğayb bilgisini qaydan bileler, dep biz ayretlenemiz. Bu mesele pek basit: kerçekten olar şeytannen añlaşma yapalar, olar öz dinini satalar, öz Tauhidini satalar, olar alemlerniñ Rabbisine qarşı kâfir olalar, olar musulmanlarnıñ dinini red eteler, olar Muhammednıñ ﷺ yolunı red eteler – tek bu vaqıt şeytan olarğa bir şey bere bilir, yardım ete bilir, olarğa bir şey haber ete bilir.
Şeytan olardan türlü şeyler istey: Qur’annıñ saifelerinden ayaqap yapıp, pis yerlerge kirmege emir ete; Qur’annıñ ayetlerini ve Allahnıñ adlarını siydiknen yada adet qannen yada köpekniñ qanınen yazmağa emir ete. Böyle şeylerden soñ o falcılarnın ve etnecilerniñ nasıl imanı qala bilir?! Olarnıñ asla dini qalmaması içün şeytan olarğa iç bir vaqıt «Bismi-Llâh» aytmamaqnı emir ete, cinlerniñ padişalarına yardımnen muracaat etkenlerini istey, etnecilerniñ ibadetini istey, olarnı ayaqyolğa Allahnıñ niymetlerinen (misal olaraq sütnen) kirgenlerini yada bu niymetlernen ayaqyolda temizlengenlerini istey. Peyğamberimiz ﷺ bizlerge ögretken namazı olarnıñ başlarına asla kirmey. Olar Peyğamberimizniñ ﷺ Sunnetine köre asla namaz qılmaylar.
Faylcılardan birisi tövbege qaytta ve dedi: «Men 38 yıl devamında Allah rizası içün iç bir kere secde yapmadım. Ebet men camige barmaqnı qaldırmay edim, çünki adamlar böyle aytar ediler: «Biz onı güzel insan dep bile edik, o ise camige barmay eken». Menim saqalım bar edi, ve camige gusul abdestim olmadan bara edim». Bellemeñizki bu olıp keçken şeyler uzaq bir yerlerde ola. Aramızda çoq insanlar bu yalanğa aldanalar ve deyler: «O haqnı ayta, demek o mubarek insandır».
Bu falcılarnı, ırımcılarnı, etnecilerni nasıl bilmek mümkün? Olarnıñ çoq alâmetlerini bar, misal olaraq:
o O seniñ adıñnı, babañnıñ yada anañnıñ adını soray yada adıñnı ayta, babañnı adını ayta, yada qaydan olğanıñnı ayta;
o Sen nasıl qastalıqqa oğrağanıñnı haber ete;
o Senden bir şey soray (fes, poşu yada kölmek);
o Seniñ abdest alğan suvuñnı soray;
o Üstünde türlü raqamlar olğan amayıllarnı bere. Bular episi şirk işaretleridir;
o Böyle insanlar pek sıq bir şeyler mıdırdaylar, bu nasıl sözler olğanı eşitilmey ve añlanılmay;
o «Saña ırın yaptılar yada seni sıhırladılar ve seni sıhırlağan şey felâncı yerde», dep aytalar. «Seña felâncı etne yaptı» deyler. Ne içün? Arqardaş arasında fitne saçmaq içün;
o Olar «bahur» degen şey bereler, onı yaqıp ev içini tutetmek kerek deyler, bu bir ot yada bir kâğıt parçası ola bilir. Kâğıt üstüne bir şeyler yazıp bereler ve deyler: «Bu şeyni yaqıp ev içini tutet, anda cin yada etne olmasın»;
o Etneciler ayrı bir ayvannı ketirmege emir eteler (qara horaz, hususiy qoçqar yada buzav) ve bu ayvannı «Bismi-Llâh» demeden soymağa emir eteler;
o Adamlardan çette, qaranlıq bir yerde çoq vaqıt keçirmege emir eteler;
o İnsanğa bir şey kommege emir eteler;
o Olar Qur’an oqup başlağanınen insanlar aldanalar ve deyler: «O Qur’an oquy yada ayatul-Kürsi oquy eken». Olar oquylar, amma bazı vaqıt toqtap bir şeyler mıdırdap başlaylar, bu pek önemli alâmettir;
o İnsanğa günah yapmağa emir eteler;
o «Pis yerde tuz yada un taşla ve Allahnıñ adını añma», dep emir eteler;
o İnsannıñ qastalığını bilmek içün yada onı kim sıhırlağanını bilmek içün başı üstüne bir savutqa qurşun tökeler.
Bular episi etnecilerniñ alâmetleridir. «Ögümizde bütün qapular qapalı. Evlenmege isteyim amma evlenip olamayım, meni sıhırladılar» degen musulman qardaşlarım. Yada, apay kişi dey: «Evlenme qapuları ögümde qapalı: aqayğa çıqıp olamayım. Er bir şey yapıp baqtım, dua etem amma faydasız». Yada insan dey: «Rızq qapularım qapaldı: ticaretim ketmey, işlerim yürüşmey». Yada qasta insan dey: «Er bir şey yapıp baqtım, er bir tedaviylev. Bütün ekimlerge barıp baqtım, amma şefaat tapıp olamayım». O zaman insanlar etnecilerge muracaat etip başlaylar. İnsanlar özlerini nasıl aqlaylar? Olar deyler: «Bu soñki fırsat ve men onı tutmağa isteyim». Yoq, ey Allahnıñ qulları! Sebatlı oluñız! Bu manaçıq degil! Yüce Allah ögünde nasıl manaçığıñ bar?! O (Subhanahu va Ta’alâ) dedi:
وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِّنَ الْإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِّنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا
«Şu da aqiqat ki, insanlardan bazı kimleser, cinlerden bazı kimselerge sığınır ediler de, olarnıñ adden aşuvlarını arttıra ediler».
(«al-Cinn», 72:6).
Mahşer Künü, peşman Künü, tövbe Künü Yüce Allah ögünde turğanıñ zaman, Peyğamberimizni ﷺ aytqanını saña hatırlağanları zaman, sen ne aytacaqsıñ?
Peyğamberimiz ﷺ dedi:
مَن أتى كاهنًا أو عرَّافًا فصَدَّقَه بما يقولُ، فقد كَفَرَ بما أُنْزِلَ على محمَّدٍ صلَّى اللهُ عليه وسلَّم
«Kim de kim etnecige kelip, onıñ aytqanına inansa, Muhammedke ﷺ endirilgenine küfürlik körsetken olur».
az-Zahabi, «Al-kâbair» (329).
Yüce Allahqa yalvaramız, bilgimizni ve Onıñ dinini añlamaqnı ziyadeleştirsin, bizim Tauhidimizni qaviy yapsın, açıq ve saqlı olğan fitnelerden bizlerni qorçalasın.
Тазе тефсирлер