بسم الله الرحمن الرحيم
Биринджи кысым
Latin urufatında oqumaq
Эй Аллахнынъ къуллары, Аллахнынъ салих къуллары, Юдже Аллах тайин эткени киби ибадетлер япалар, олар ораза туталар, намазлар къылалар, садакъалар берелер, амма бу олардан къабул олмаз деп къоркъалар. Не ичюн? Амеллерни къабул олмасына не мания ола билир? Даан догърусы, Юдже Аллахнынъ амеллерни къабул этмеген энъ онемли мания, бу недир? Не ичюн бойле олмасы мумкюн? Чюнки амеллер къабул олмасы тек тыштан олып кечкенинен багълы дегильдир. Эльбетте, амель тышындан насыл олгъаны пек эмиетлидир, амма энъ биринджиден ве энъ онемлиси, — бу амель чешит тюрлю къарышмалардан темизленмек керек. Амеллерде къарышмалар олмайджакъ, иш о къадар амельде дегиль не къадар о амель кирден темизленген олмакъта. О амель, оны сызып ташлайджакъ, бош япаджакъ, оны буландыраджакъ, Махшер Куню эски урба киби инсанны бетине уруладжакъ киби япаджакъ шейлердер, къарышмалардан темизленген олмакъ керек. Ве амель айтаджакъ:
«Сен мени гъайип эткенинъ киби, Аллах сени гъайип этсинъ!»
Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) амеллернинъ теренлигине бакъа, О амеллерни ичинден бакъа, амеллернинъ микъдарына бакъа. Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) сенинъ ихляслыгъынъа бакъа, Аллах бу амельден сон олгъан ниетлерге бакъа, бу амельни япмагъа санъа не себеп олды, стимул не олды. Тышындан исе, эгер амеллер ихляс оркенинде, Юдже Аллахкъа ихляслы таби олмакъта япылмады исе, олар Махшер куню Юдже Аллах огюнде турып оламайджакътыр. Динъленъиз Пейгъамберимиз ﷺ не деди:
«Меним девамджыларымдан ойле инсанларны билем, олар Махшер куню Тихамнынъ беяз дагълары буюклигинде амеллер иле келеджеклер, амма Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) оларны дагъылгъан тоз киби япаджакътыр».
Ибн Маджах 4245; ад-Дайлями 5/141. Шейх аль-Албани бу хадиске сахих деди, бакъ «Сахих аль-джами’ ас-сагъир» 5028, «Сахих ат-таргъиб ва-т-тархиб» 2346, «ас-Сильсиля ас-сахиха» 505.
Дагъ буюклигинде амеллер иле кельдилер, амма Юдже Аллах бу амеллерни тозгъа чевирди. Олар оразаларынен, намазларынен, садакъаларынен, Хаджларынен кельдилер. Ве инсанлар къоркъуп дедилер:
«Эй Аллахнынъ Эльчиси! Бизге оларнынъ хусусиетлерини тарифле, биз хаберимиз олмадан оларнынъ сайысындан олмайыкъ».
Ве Пейгъамберимиз ﷺ деди:
«Олар сизинъ аркъадашларынъыз, олар сизлерге бензейлер ве айни сизлер киби гедже намазларыны къылалар. Амма бу инсанлар, Аллахнынъ ясакъларынен ялыныз екиси къалгъанынен, оларны бозалар».
Ибн Маджах 4245; ад-Дайлями 5/141. Шейх аль-Албани бу хадиске сахих деди, бакъ «Сахих аль-джами’ ас-сагъир» 5028, «Сахих ат-таргъиб ва-т-тархиб» 2346, «ас-Сильсиля ас-сахиха» 505.
Бу инсанлар сизлер киби ораза туталар ве намазлар къылалар, амма Аллахнынъ ясакъ эткенинен ялыныз екиси къалгъанынен, олар Аллахнынъ хакъларыны бозалар. Онынъ ичюн, эгер сен гюнахларнен ялыныз къалып, Юдже Аллахнынъ хакъларыны бозсанъ, санъа беля олсун! Сенинъ устюнъде Шаат олгъанындан сенинъ хаберинъ ёкъмы аджеба? Устюнъде Незаретчи олгъанындан хаберинъ ёкъмы аджеба? Эр бир шейни эшиткен, юрегинъ, бир амель япмакътан эвель фысылдагъан ниетлеринъни эшиткен Кимсе олгъанындан хаберинъ ёкъмы аджеба? Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) Эшитиджи ве Корюджи олгъанындан хаберинъ ёкъмы аджеба? Кяинатнынъ Раббиси аслий ве хакъ амеллер талап эте. Бу насыл хакъ амеллер? Бу ихляс темелинде къурулгъан ямеллер. Бу ихлясны насыл къазанмакъ мумкюн? Биз бугунь Пейгъамберимизден ﷺ амеллеримизни ихляслы ве Юдже Аллах ризасы ичюн олмасына тевсие эшиттик. Пейгъамберимиз ﷺ санъа, биз хатырлагъан – мезар ве мезарнынъ кенары хадисинде рецепт берди. Сенинъ козюнъ огюнъде эр заман мезар олсун, эр кесни ютаджакъ бу ачыкъ чукъкр олсун, бир кимсе къалмайджакъ. Олюм эр кесни аладжакъ, ве тек Юдже Аллах къаладжакъ, ве дейджек Аллах (Субханаху ва Та’аля):
لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ
«Бугунь укюмранлыкъ кимнинъдир?»
(«аль-Му’минун», 40:16).
Ве Онъа бир кимсе джевап берип оламайджакъ, ве Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) Озь озюне бойле джевап береджек:
لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
«Къаххар олгъан тек Аллаhнынъдыр».
(«аль-Му’минун», 40:16).
Ве Пейгъамберимиз ﷺ бойледже козьлеримиз огюнде мезарнынъ шекилини къойды. Эгер бу къабирнынъ шекили кальбинъе кирсе, мезар якъынлангъан дуйгъу нефсинъе кирсе, бу дуйгъу сенинъ къанынъда олса, о заман эр шей денишер, о заман Аллахнынъ изининен сен ихляскъа насип олурсынъ. Бу энъ онемли себеплердендир. Инсан бу дуньяда санки кефенликке сарылгъан киби юре, санки о энди о беяз чашафларда. Инсан бу дуньяда санки оны шимди салагъачкъа къояджакълар киби юре, ве бу салагъачкъа эр бир апайдан догъулгъан кимсе мытлакъкъа ятаджакътыр. Не заман сени къабыр ютаджакъ, онынъ ичинде сенинъ устюнъе янъгъызлыкъ, гъам, джеза тюшеджек, эгер сенинъ Юдже Аллахкъа кетиргенинъ ихляслы дегиль эди. Онынъ ичюн, эй Аллахнынъ къуллары, эй къардашларым, бунъа азырлыкъ корюнъиз! «Айни бунъа озь амеллеринъизни азырланъ». Ич бир заман буны унутманъыз. Эгер сен бунъа кетсенъ, насыл сен оны унута билирсинъ, эгер сенинъ омюринъден къалгъаны – бу бир анъ, амма белькимда сен буны анънамайсынъ. Яшагъанынъны ольче, ве инанки къалгъаны пек аздыр. Биль, сен эр заман савашта булунасынъ. Сен анънамайсынъ, ве тынч вакъытта яшайым ве саваш ёкъ, деп тюшюнесинъ. Саваш бар, ве о саваш эр заман санъа каършы олмакътадыр, не гедже не куньдюз о саваш токътамай. Санъа къаршы дженк япыла, сениъ душманынъ ве сенинъ Раббинъни душманы – шейтандыр, о эр заман сеннен дженк япмакъта. Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) дей:
إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا
«Чюнки, шейтан сизинъ душманынъыздыр, сиз де оны душман сайынъ».
(«Фаатыр», 35:6).
Дженк девам этмекте. Ве бу душманнынъ силяхы – бу пек кучьлю ве корюнмеген бир силяхтыр. Онда айнеджилик, ве онда фитне, ве онда планлар. Бу, сени корьген амма сен оны корьмеген душмандыр. Бу сенинъ къанынъдан ве дамарларынъдан юрген душмандар, ве о чокъ шейге наиль олур. Амма сен оны дуймайсынъ. Бойле айнеджи, бойле кучьлю ве силяхлы душмангъа насыл къаршы чыкъмакъ мумкюн?! Бунынъ чареси бармы аджеба? Эгер сенинъ юрегинъде ихляс олса, чареси бар. Эгер Аллах огюнде ихляслыгъынъ олса, юзюнънен Юдже Аллахкъа къаршы ёнельсенъ, чареси бар. Инан, сенинъ Таухидынъ, сенинъ ихляслыгъынъ – шейтаннынъ силяхыны ве фитнесини якъып ёкъ этер. Эй мусульман, Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) тышына дегиль, корюнишине дегиль, амельнинъ эсасына бакъа. Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) инсаннынъ амелини ич эсасына, о амельнинъ рухуна бакъа, Онъа ынтылгъан кальблерге бакъа. Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) амеллерден, тек Онынъ ризасы ичюн япылгъаныны къабул этер. Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) ортакъларны макъбул этмез: ким бир амельни Аллахтан гъайры даан бир кимсе ичюн япса, Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) оны ве онынъ амелини къалдыра.
Пейгъамберимиз ﷺ деди:
«Махшер куню Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) инсанларны амеллери ичюн мукяфатландыргъанда (бойле) инсанларгъа дейджек: “О хаятынъызда кимлер огюнде рия яптынъыз исе, оларгъа барынъ ве бакъынъ, оларда мукяфат тапарсынъыз яда ёкъ!?”»
Ахмад 5/428-429; аль-Байхакъи 6831; аль-Багъави «Шахр ас-Сунна» 4/201, ат-Табарани «Му’джам аль-Кабир» 1/217 Махмуд ибн Лабиднынъ сёзлеринден.
Кяинатнынъ Раббиси, эр кес огюнде бойле инсанларны, Онъа къаршы ихляслы олмаъан кимселерни шарманда япаджакъ.
Бундан даан зияде адалет, даан зияде инсаф, даан зияде адалетлик корьдинъми? Эльбетте, ёкъ! Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) бир кимсеге къаршы зулюм япмай. О инсанларгъа къаршы бир шейде зулюм япмай. Сен амеллеринъни Аллах ризасы ичюн япмадынъ, сен Юдже Аллахкъа ибадет япмадынъ, сен таби олгъан авесликке ибадет эте эдинъ, сен тюрлю фикирлени изининден кетип, оларгъа ибадет эте эдинъ. Сенинъ фикир ве тасавурларын бозукъ эди. Бутюн бу агъыр шейлер сенинъ къальбинъде эди, ве бу шейлер иман ве дин тесиринден юмшамай эди. Онынъ ичюн Махшер куню зулюм олмайджакъ, Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) тек Онынъ разылыгъы ичюн япылгъан амеллерге береджек, ве эсапсыз береджек. Онынъ мукяфаты эсапсыздыр, чюнки Онынъ Къудрети сынъырсыздыр, ве онынъ ичюн Онынъ мукяфатыда сынъырсыздыр.
Эй Аллахнынъ къулу, хайыр амель яп, оны яп ве къальбинъни энъ къаранлыкъ ерине ташла, о япылгъан хайыр амеллерни нефсинъи энъ сакълы кошелеринде къалдыр. Бу тек Юдже Аллах ичюн азырлангъан бир шей олсун. Чаренъ олса, бундан сенинъ биле хаберинъ олмасын. Эгер озь амелинъ акъкъында озюнъ бильмемеге чаренъ бар исе, бойле яп, чюнки Пейгъамберимиз ﷺ Махшер куню саяда сакъланаджакъ инсан акъкъында бойле деди:
«О садакъаны ойле сырлы береки, онынъ сол къолу сагъ колу не къадар бергенини бильмей».
Муслим (542).
Озь озюнъден биле амеллерни сакъла, озь амелинъни дикъкъатнен ал ве ихляс ортюсине оны сар, ве сен севап алырсынъ. Бу севап Бериджи не къадар гузельдир. Ондан гъайры хакъ илях ёкътыр, О Къадирдыр.
Анълагъанымыз киби, суаль тек амеллерде дегиль, энъ эсасы бу амеллерни ширк къарышмасындан, ихляссызлыкътан арындырмакътадыр. Ве бильки, ихляслыкъ – бу Ислямнынъ рухудыр. Махшер куню эр бир шей буннен къарарланаджакъ. Не къадар амеллер ихляслы олгъанына коре къарарланаджакътыр. Ве бу акъкъында Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) деди:
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى
«Бильсин ки, инсан ичюн озь чалышмасындан башкъа бир шей ёкътыр. Ве чалышувы да, илериде корюледжек».
(«ан-Наджм», 53:39-40).
Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) сенинъ амеллеринъни тешкереджек, сенинъ себеплеринъни энъ гузель шекильде тефтишлейджек, онынъ ичюн озь къальбинъни бу ширкнинъ къара пасындан, риядан, косьтермек ичюн япылгъан хайриеден, ихляссызлыкътан, бу неджистен арындырмагъа етиштир.
Амма не япмалы? Не япмалы, эгер Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) Озь мукяфатларыны бизлерге узата, амма биз исе «Керек дегиль», деп айтамыз. Эгер Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) инсанларны буюк рахметлеринен хедиелемеге истей, амма олар оны ред этелер?!
Аллахым, бизлерни къуртар, бизлерге мерхамет эйле, ве мерхамет эйлегенлернинъ энъ Мерхаметлиси Юдже Сенсинъ. Биз Юдже Аллахкъа ялварамыз, бизлерни эпимизге ихляслыкъ насиб этсин. Бизлерни Махшер куню, Фирдевс багъчаларында, Дженнетнинъ энъ юксек дереджесинде, Пейгъамберимизни ﷺ этрафында топласын. Шубесиз, Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) Къадирдыр.
بسم الله الرحمن الرحيم
Ey Allahnıñ qulları, Allahnıñ salih qulları, Yüce Allah tayin etkeni kibi ibadetler yapalar, olar oraza tutalar, namazlar qılalar, sadaqalar bereler, amma bu olardan qabul olmaz dep qorqalar. Ne içün? Amellerni qabul olmasına ne maniya ola bilir? Daan doğrusı, Yüce Allahnıñ amellerni qabul etmegen eñ önemli maniya, bu nedir? Ne içün böyle olması mümkün? Çünki ameller qabul olması tek tıştan olıp keçkeninen bağlı degildir. Elbette, amel tışından nasıl olğanı pek emiyetlidir, amma eñ birinciden ve eñ önemlisi, — bu amel çeşit türlü qarışmalardan temizlenmek kerek. Amellerde qarışmalar olmaycaq, iş o qadar amelde degil ne qadar o amel kirden temizlengen olmaqta. O amel, onı sızıp taşlaycaq, boş yapacaq, onı bulandıracaq, Mahşer Künü eski urba kibi insannı betine urulacaq kibi yapacaq şeylerder, qarışmalardan temizlengen olmaq kerek. Ve amel aytacaq:
«Sen meni ğayip etkeniñ kibi, Allah seni ğayip etsiñ!»
Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) amellerniñ terenligine baqa, O amellerni içinden baqa, amellerniñ miqdarına baqa. Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) seniñ ihlâslığıña baqa, Allah bu amelden son olğan niyetlerge baqa, bu amelni yapmağa saña ne sebep oldı, stimul ne oldı. Tışından ise, eger ameller ihlâs örkeninde, Yüce Allahqa ihlâslı tabi olmaqta yapılmadı ise, olar Mahşer künü Yüce Allah ögünde turıp olamaycaqtır. Diñleñiz Peyğamberimiz ﷺ ne dedi:
«Menim devamcılarımdan öyle insanlarnı bilem, olar Mahşer künü Tihamnıñ beyaz dağları büyükliginde ameller ile kelecekler, amma Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) olarnı dağılğan toz kibi yapacaqtır».
İbn Macah 4245; ad-Daylâmi 5/141. Şeyh al-Albani bu hadiske sahih dedi, baq «Sahih al-cami’ as-sağir» 5028, «Sahih at-tarğib va-t-tarhib» 2346, «as-Silsilâ as-sahiha» 505.
Dağ büyükliginde ameller ile keldiler, amma Yüce Allah bu amellerni tozğa çevirdi. Olar orazalarınen, namazlarınen, sadaqalarınen, Haclarınen keldiler. Ve insanlar qorqup dediler:
«Ey Allahnıñ Elçisi! Bizge olarnıñ hususiyetlerini tarifle, biz haberimiz olmadan olarnıñ sayısından olmayıq».
Ve Peyğamberimiz ﷺ dedi:
«Olar siziñ arqadaşlarıñız, olar sizlerge benzeyler ve ayni sizler kibi gece namazlarını qılalar. Amma bu insanlar, Allahnıñ yasaqlarınen yalınız yekisi qalğanınen, olarnı bozalar».
İbn Macah 4245; ad-Daylâmi 5/141. Şeyh al-Albani bu hadiske sahih dedi, baq «Sahih al-cami’ as-sağir» 5028, «Sahih at-tarğib va-t-tarhib» 2346, «as-Silsilâ as-sahiha» 505.
Bu insanlar sizler kibi oraza tutalar ve namazlar qılalar, amma Allahnıñ yasaq etkeninen yalınız yekisi qalğanınen, olar Allahnıñ haqlarını bozalar. Onıñ içün, eger sen günahlarnen yalınız qalıp, Yüce Allahnıñ haqlarını bozsañ, saña belâ olsun! Seniñ üstüñde Şaat olğanından seniñ haberiñ yoqmı aceba? Üstüñde Nezaretçi olğanından haberiñ yoqmı aceba? Er bir şeyni eşitken, yüregiñ, bir amel yapmaqtan evel fısıldağan niyetleriñni eşitken Kimse olğanından haberiñ yoqmı aceba? Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) Eşitici ve Körüci olğanından haberiñ yoqmı aceba? Kâinatnıñ Rabbisi asliy ve haq ameller talap ete. Bu nasıl haq ameller? Bu ihlâs temelinde qurulğan yameller. Bu ihlâsnı nasıl qazanmaq mümkün? Biz bugün Peyğamberimizden ﷺ amellerimizni ihlâslı ve Yüce Allah rizası içün olmasına tevsiye eşittik. Peyğamberimiz ﷺ saña, biz hatırlağan – mezar ve mezarnıñ kenarı hadisinde retsept berdi. Seniñ közüñ ögüñde er zaman mezar olsun, er kesni yutacaq bu açıq çuqkr olsun, bir kimse qalmaycaq. Ölüm er kesni alacaq, ve tek Yüce Allah qalacaq, ve deycek Allah (Subhanahu va Ta’alâ):
لِّمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ
«Bugün ükümranlıq kimniñdir?»
(«al-Mu’minun», 40:16).
Ve Oña bir kimse cevap berip olamaycaq, ve Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) Öz özüne böyle cevap berecek:
لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
«Qahhar olğan tek Allahnıñdır».
(«al-Mu’minun», 40:16).
Ve Peyğamberimiz ﷺ böylece közlerimiz ögünde mezarnıñ şekilini qoydı. Eger bu qabirnıñ şekili kalbiñe kirse, mezar yaqınlanğan duyğu nefsiñe kirse, bu duyğu seniñ qanıñda olsa, o zaman er şey denişer, o zaman Allahnıñ izininen sen ihlâsqa nasip olursıñ. Bu eñ önemli sebeplerdendir. İnsan bu dunyada sanki kefenlikke sarılğan kibi yüre, sanki o endi o beyaz çaşaflarda. İnsan bu dunyada sanki onı şimdi salağaçqa qoyacaqlar kibi yüre, ve bu salağaçqa er bir apaydan doğulğan kimse mıtlaqqa yatacaqtır. Ne zaman seni qabır yutacaq, onıñ içinde seniñ üstüñe yañğızlıq, ğam, ceza tüşecek, eger seniñ Yüce Allahqa ketirgeniñ ihlâslı degil edi. Onıñ içün, ey Allahnıñ qulları, ey qardaşlarım, buña azırlıq körüñiz! «Ayni buña öz amelleriñizni azırlañ». İç bir zaman bunı unutmañız. Eger sen buña ketseñ, nasıl sen onı unuta bilirsiñ, eger seniñ ömüriñden qalğanı – bu bir añ, amma belkimda sen bunı añnamaysıñ. Yaşağanıñnı ölçe, ve inanki qalğanı pek azdır. Bil, sen er zaman savaşta bulunasıñ. Sen añnamaysıñ, ve tınç vaqıtta yaşayım ve savaş yoq, dep tüşünesiñ. Savaş bar, ve o savaş er zaman saña karşı olmaqtadır, ne gece ne kündüz o savaş toqtamay. Saña qarşı cenk yapıla, seni duşmanıñ ve seniñ Rabbiñni duşmanı – şeytandır, o er zaman sennen cenk yapmaqta. Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) dey:
إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا
«Çünki, şeytan siziñ duşmanıñızdır, siz de onı duşman sayıñ».
(«Faatır», 35:6).
Cenk devam etmekte. Ve bu duşmannıñ silâhı – bu pek küçlü ve körünmegen bir silâhtır. Onda aynecilik, ve onda fitne, ve onda planlar. Bu, seni körgen amma sen onı körmegen duşmandır. Bu seniñ qanıñdan ve damarlarıñdan yürgen duşmandar, ve o çoq şeyge nail olur. Amma sen onı duymaysıñ. Böyle ayneci, böyle küçlü ve silâhlı duşmanğa nasıl qarşı çıqmaq mümkün?! Bunıñ çaresi barmı aceba? Eger seniñ yüregiñde ihlâs olsa, çaresi bar. Eger Allah ögünde ihlâslığıñ olsa, yüzüñnen Yüce Allahqa qarşı yönelseñ, çaresi bar. İnan, seniñ Tauhidıñ, seniñ ihlâslığıñ – şeytannıñ silâhını ve fitnesini yaqıp yoq eter. Ey musulman, Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) tışına degil, körünişine degil, amelniñ esasına baqa. Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) insannıñ amelini iç esasına, o amelniñ ruhuna baqa, Oña ıntılğan kalblerge baqa. Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) amellerden, tek Onıñ rizası içün yapılğanını qabul eter. Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) ortaqlarnı maqbul etmez: kim bir amelni Allahtan ğayrı daan bir kimse içün yapsa, Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) onı ve onıñ amelini qaldıra.
Peyğamberimiz ﷺ dedi:
«Mahşer künü Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) insanlarnı amelleri içün mukâfatlandırğanda (böyle) insanlarğa deycek: “O hayatıñızda kimler ögünde riya yaptıñız ise, olarğa barıñ ve baqıñ, olarda mukâfat taparsıñız yada yoq!?”»
Ahmad 5/428-429; al-Bayhaqi 6831; al-Bağavi «Şahr as-Sunna» 4/201, at-Tabarani «Mu’cam al-Kabir» 1/217 Mahmud ibn Labidnıñ sözlerinden.
Kâinatnıñ Rabbisi, er kes ögünde böyle insanlarnı, Oña qarşı ihlâslı olmaan kimselerni şarmanda yapacaq.
Bundan daan ziyade adalet, daan ziyade insaf, daan ziyade adaletlik kördiñmi? Elbette, yoq! Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) bir kimsege qarşı zulüm yapmay. O insanlarğa qarşı bir şeyde zulüm yapmay. Sen amelleriñni Allah rizası içün yapmadıñ, sen Yüce Allahqa ibadet yapmadıñ, sen tabi olğan aveslikke ibadet ete ediñ, sen türlü fikirleni izininden ketip, olarğa ibadet ete ediñ. Seniñ fikir ve tasavurların bozuq edi. Bütün bu ağır şeyler seniñ qalbiñde edi, ve bu şeyler iman ve din tesirinden yumşamay edi. Onıñ içün Mahşer künü zulüm olmaycaq, Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) tek Onıñ razılığı içün yapılğan amellerge berecek, ve esapsız berecek. Onıñ mukâfatı esapsızdır, çünki Onıñ Qudreti sıñırsızdır, ve onıñ içün Onıñ mukâfatıda sıñırsızdır.
Ey Allahnıñ qulu, hayır amel yap, onı yap ve qalbiñni eñ qaranlıq yerine taşla, o yapılğan hayır amellerni nefsiñi eñ saqlı köşelerinde qaldır. Bu tek Yüce Allah içün azırlanğan bir şey olsun. Çareñ olsa, bundan seniñ bile haberiñ olmasın. Eger öz ameliñ aqqında özüñ bilmemege çareñ bar ise, böyle yap, çünki Peyğamberimiz ﷺ Mahşer künü sayada saqlanacaq insan aqqında böyle dedi:
«O sadaqanı öyle sırlı bereki, onıñ sol qolu sağ kolu ne qadar bergenini bilmey».
Müslim (542).
Öz özüñden bile amellerni saqla, öz ameliñni diqqatnen al ve ihlâs örtüsine onı sar, ve sen sevap alırsıñ. Bu sevap Berici ne qadar güzeldir. Ondan ğayrı haq ilâh yoqtır, O Qadirdır.
Añlağanımız kibi, sual tek amellerde degil, eñ esası bu amellerni şirk qarışmasından, ihlâssızlıqtan arındırmaqtadır. Ve bilki, ihlâslıq – bu İslâmnıñ ruhudır. Mahşer künü er bir şey bunnen qararlanacaq. Ne qadar ameller ihlâslı olğanına köre qararlanacaqtır. Ve bu aqqında Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) dedi:
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى
«Bilsin ki, insan içün öz çalışmasından başqa bir şey yoqtır. Ve çalışuvı da, ileride körülecek».
(«an-Nacm», 53:39-40).
Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) seniñ amelleriñni teşkerecek, seniñ sebepleriñni eñ güzel şekilde teftişleycek, onıñ içün öz qalbiñni bu şirkniñ qara pasından, riyadan, köstermek içün yapılğan hayriyeden, ihlâssızlıqtan, bu necisten arındırmağa yetiştir.
Amma ne yapmalı? Ne yapmalı, eger Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) Öz mukâfatlarını bizlerge uzata, amma biz ise «Kerek degil», dep aytamız. Eger Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) insanlarnı büyük rahmetlerinen hediyelemege istey, amma olar onı red eteler?!
Allahım, bizlerni qurtar, bizlerge merhamet eyle, ve merhamet eylegenlerniñ eñ Merhametlisi Yüce Sensiñ. Biz Yüce Allahqa yalvaramız, bizlerni epimizge ihlâslıq nasib etsin. Bizlerni Mahşer künü, Firdevs bağçalarında, Cennetniñ eñ yüksek derecesinde, Peyğamberimizni ﷺ etrafında toplasın. Şübesiz, Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) Qadirdır.
Тазе тефсирлер