بسم الله الرحمن الرحيم
Latin urufatında oqumaq
Эй Аллахнынъ къуллары! Айтынъыз, ким инсанлардан энъ чокъ Юдже Аллахкъа тёвбенен мураджаат этип истигъфар сорагъан? Мен сизге айтарым, бу инсаннынъ Юдже Аллах (Субханаху ва Та’аля) бутюн кечмиш ве келеджек гюнахларыны афу эткен. Ондан даа гюзель инсан ёкътыр! Эльбетте, сёз Аллахнынъ эльчиси Мухаммед ﷺ акъкъында алып барыла.
Пейгъамберимиз ﷺ деди:
إنَّهلَيُغَانُ علَىقَلْبِي، وإنِّيلَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فياليَومِ مِائَةَ مَرَّةٍ
«Шубесиз, ойле ола ки, меним кальбим алах-булах ола, ве мен кунь девамында Юдже Аллахтан юз кере истигъфар сорайым».
Муслим (2702) ве Эбу Давут (1515).
«меним кальбим алах-булах ола» — яни Юдже Аллахны анъмакъ заифлеше. Эгер юректе азачыкъ гъамсызлыкъ пейда олса, къыскъа вакъыткъа Аллахны анъмакъ унутылса яда заифлешсе, Пейгъамберимиз ﷺ буны озю ичюн буюк гюнах сая эди ве бойле айта эди:
«Бойледже юрек алах-булах ола ве мен Аллахтан кунь девамында юз кере афу сорайым».
Дигер хадисте бойле айтылгъан:
«… етмиш кереден зияде».
Ондан гъайры, эй Аллахнынъ къуллары, Ибн Умерден (Аллах ондан разы олсун) ривает этиле:
إِنْ كُنَّالَنَعُدُّ لِرَسُولِ صَلَّىاللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِيالْمَجْلِسِ الْوَاحِدِ مِائَةَ مَرَّةٍ:
«Биз Аллахнынъ эльчисинен бир топлумда отугъар заман, о юз кере бойле селер айткъаныны сая эдик:
رَبِّ اغْفِرْ لِيوَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
/Раббиигъфирлии уа туб ‘алеййа иннаКа Анта т-Таууабу р-Рахим/
«Эй Раббим! Мени багъышла ве меним тёвбемни къабул эт, шубесиз, Сен тёвбелерни къабул этерсин, Мерхаметлисинъ».
Эбу Давут (1516), ат-Тирмизи (3434), Ибн Маджа (3814).
Бир меджлисте юз кере.
Ондан гъайры, Эбу Хурейра (Аллах ондан разы олсун) ривает эте:
مارأَيْتُ أحَدًاأكثَرَ لِأنْ يقولَ : أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ رَسُولِ اللهِ صلَّىاللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم
«Пейгъамберден ﷺ даа зияде бу сёзлер бир кимсе айткъаныны корьмедим:
أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
/АстагъфируЛлааhа уа атуубу иляйhи/
«Аллахтан афу сорайым ве Онъа тёвбенен къайтам».
Ибн Хиббан (928).
Эбу Хурейра кимлер арасында яшагъан? Сахабелер арасында. Анда Эбу Бекир, Умер, Осман, Али, Ибн Мас’уд олгъанлар. Тасавур этинъиз, бу буюк салих инсанлар не къадар чокъ Юдже Аллахтан истигъфар сорагъанлар! Оларнынъ ибадети насыл эди! Амма, оларнынъ арасында Пейгъамберимиз ﷺ киби бир кимсе о къадар чокъ истигъфар япмагъан, о исе бутюн гюнахлары афу этильген инсан эди. Пейгъамберимизнинъ ﷺ хаяты тёвбенен толу эди. Онынъ бутюн хаяты – бу истигъфар эди ве омюрини истигъфарнен екюнледи. Аише анамыз (Аллах ондан разы олсун), Пейгъамберимиз ﷺ вефат эткенини бизлерге ривает этти ве деди:
سَمِعْتُ انَّبِيَّ صَلَّىاللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ مُسْتَنِدٌ إلَيَّ يَقُولُ:
«Мен эшиттим, насыл Аллахнынъ Эльчиси ﷺ манъа таянып бойле деди:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيوَارْحَمْنِيوَأَلْحِقْنِيبِالرَّفِيقِ الأَعْلَى
/Аллаhумма гъфирлии уа рхамнии уа альхикънии би р-рафикъиль-а’ля/
«Аллахым! Мени багъышла, манъа мерхамет эйле ве мени энъ юксек топлумгъа къавуштыр».
аль-Бухари (5674) ве ат-Тирмизи (3496).
Бойледже, Аллах огюнде онынъ хаяты истигъфарнен тольгъан эди. Насыл эр бир амелини истигъфарнен битирген киби, хаятыны да Пейгъамберимиз ﷺ истигъфарнен екюнледи. Эй Аллахнынъ къуллары, бу бизлерге истигъфар хаятымызда насыл юксек дереджени алгъаныны ве бизлер ичюн пек онемли шей олгъаныны корьсете.
Эй Аллахнынъ къуллары, Пейгъамберимиз ﷺ пек чокъ истигъфар кетире экен, онынъ ичюн бизлерде чокъ истигъфар япмакъ керекмиз. Эр заман Юдже Аллахтан истигъфар соранъыз, айрыджа шимди, бу айда, о эр заман айтмакъ керектир, амма даа зияде истенильген саат ве вакъытларда, сабах танъ вакъытында, темчитни ашагъан вакъытынъызды, гедженинъ соньки учюнджи парчасында, седждеде, седжделер арасында ве даа чокъ муим олгъан ерлерде.
Пейгъамберимиз ﷺ руку ве седждеде Юдже Аллахтан истигъфар истеген, седжделер арасында Юдже Аллахтан истигъфар истеген, намазнынъ башында «Аль-Фатиха» суресини окъумакътан эвель, селям бермектен эвель итсигъфар истеген, селямдан сонъ, намазыны битирген заман: «АстагъфируЛлааh! АстагъфируЛлааh! АстагъфируЛлааh!» деген.
لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيرَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ
«Ант олсун ки, Ресулуллах, сиз ичюн, Аллаhкъа ве ахирет кунюне къавушмакъны умют эткенлер ве Аллаhны чокъ зикр эткенлер ичюн, гузель бир орьнектир».
(«аль-Ахзаб», 33:21).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَاذُنُوبَنَاكُلَّهَا: دِقَّهَاوَجِلَّهَا، أَوَّلَهَاوَآخِرَهَا، عَلاَنِيَتَهَاوَسِرَّهَا
/Аллааhумма гъфир ляна азунуубанаа кулляhаа: диккъаhаа уа джилляhаа, ау уаляhаа уа ахираhаа, ‘аля нийатаhа ау асирраhаа/
«Аллахым! Бутюн гюнахларымызны багъышла: буюк ве юфакъларны, биринджи ве сонъкилерни, ачыкъ ве гизли олгъанларыны».
Бир инсан ичюн:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيذَنْبِيكُلَّهُ دِقَّهُ وَجِلَّهُ وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلاَنِيَتَهُ وَسِرَّهُ
/Аллааhумма гъфирлии замбиикулляh: диккъаhу уа джилляh, аууаляhу уаахираh, ‘алянийатаhу уа сирраh/
«Аллахым! Бутюн гюнахларымны багъышла: буюк ве юфакъларны, биринджи ве сонъкилерни, ачыкъ ве гизли олгъанларыны».
Муслим (483).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَامَاقَدَّمْنَاوَمَاأَخَّرْنَا، وَمَاأَسْرَرْنَاوَمَاأَعْلَنَّا، وَمَاأَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا، أَنْتَ الـمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الـمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
/Аллааhумма гъфирлянаа маакъаддамнаа уа маа аххарнаа, уа маа асрарнаа уа маа а’ляннаа, уа маа Анта а’ляму биhи миннаа, Анта ль-Мукъаддим, уа Анта ль-Муъаххир, ля иляhа илля Ант/
«Аллахым! Эвельден япкъан ве сонъ япаджакъ гюнахларымызны, ачыкъ ве гизли япкъанымызны афу эт, ве бизлерден даа гюзель бильгенинъни. Сюрейиджи ве четке чекиджи Сенсинъ, Сенден гъайры ибадет этмеге ляйыкъ олгъан илях ёкъ».
Бир инсан ичюн:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِـيمَاقَدَّمْتُ وَمَاأَخَّرْتُ، وَمَاأَسْرَرْتُ وَمَاأَعْلَنْتُ، وَمَاأَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّـي، أَنْتَ الـمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الـمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
/Аллаhумма гъфир лиимаа къаддамту уа маа аххарт, уа мааасрарту уа маа а’лянт, уа маа Анта а’ляму биhи минии, Анта ль-Мукъаддим, уа Анта ль-Муъаххиру, ля иляhаилля Ант/
«Аллахым! Эвельден япкъан ве сонъ япаджакъ гюнахларымны, ачыкъ ве гизли япкъанымны афу эт. Менден даа хайырлы бильгенинъни. Сюрейиджи ве четке чекиджи Сенсинъ, Сенден гъайры ибадет этмеге ляйыкъ олгъан илях ёкъ».
Муслим (771).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لناجِدَّناوَهَزْلَنا، وَخَطَأَناوَعَمْدنا
/Аллаhумма гъфирлянаа джидданаа уа hазлянаа, уа хатъа-наа уа ‘амданаа/
«Аллахым! Бизлерни джиддий яда ойнаракъ япкъанымызны афу эт, хата оларакъ япкъанымызны яда аселет япкъанымызны афу эт».
Бир инсан ичюн:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيجِدِّيوَهَزْلِي، وَخَطَئِيوَعَمْدِي
/Аллаhумма гъфирлии джиддии уа hазлии, уа хатъаии уа ‘амдии/
«Аллахым! Мени джиддий яда ойнаракъ япкъанымны афу эт, хата оларакъ япкъанымны яда аселет япкъанымны афу эт».
аль-Бухари (6035), Муслим (2719) ве Ахмед (19753).
Пейгъамберимизнинъ ﷺ истигъфары
بسم الله الرحمن الرحيم
Ey Allahnıñ qulları! Aytıñız, kim insanlardan eñ çoq Yüce Allahqa tövbenen muracaat etip istiğfar sorağan? Men sizge aytarım, bu insannıñ Yüce Allah (Subhanahu va Ta’alâ) bütün keçmiş ve kelecek günahlarını afu etken. Ondan daa güzel insan yoqtır! Elbette, söz Allahnıñ elçisi Muhammed ﷺ aqqında alıp barıla.
Peyğamberimiz ﷺ dedi:
إنَّهلَيُغَانُ علَىقَلْبِي، وإنِّيلَأَسْتَغْفِرُ اللَّهَ فياليَومِ مِائَةَ مَرَّةٍ
«Şübesiz, öyle ola ki, menim kalbim alah-bulah ola, ve men kün devamında Yüce Allahtan yüz kere istiğfar sorayım».
Müslim (2702) ve Ebu Davut (1515).
«menim kalbim alah-bulah ola» — yani Yüce Allahnı añmaq zaifleşe. Eger yürekte azaçıq ğamsızlıq peyda olsa, qısqa vaqıtqa Allahnı añmaq unutılsa yada zaifleşse, Peyğamberimiz ﷺ bunı özü içün büyük günah saya edi ve böyle ayta edi:
«Böylece yürek alah-bulah ola ve men Allahtan kün devamında yüz kere afu sorayım».
Diger hadiste böyle aytılğan:
«… yetmiş kereden ziyade».
Ondan ğayrı, ey Allahnıñ qulları, İbn Ümerden (Allah ondan razı olsun) rivayet etile:
إِنْ كُنَّالَنَعُدُّ لِرَسُولِ صَلَّىاللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِيالْمَجْلِسِ الْوَاحِدِ مِائَةَ مَرَّةٍ:
«Biz Allahnıñ elçisinen bir toplumda otuğar zaman, o yüz kere böyle seler aytqanını saya edik:
رَبِّ اغْفِرْ لِيوَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
/Rabbiiğfirlii ua tub ‘aleyya innaKa Anta t-Tauuabu r-Rahim/
«Ey Rabbim! Meni bağışla ve menim tövbemni qabul et, şübesiz, Sen tövbelerni qabul etersin, Merhametlisiñ».
Ebu Davut (1516), at-Tirmizi (3434), İbn Maca (3814).
Bir mecliste yüz kere.
Ondan ğayrı, Ebu Hureyra (Allah ondan razı olsun) rivayet ete:
مارأَيْتُ أحَدًاأكثَرَ لِأنْ يقولَ : أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ رَسُولِ اللهِ صلَّىاللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم
«Peyğamberden ﷺ daa ziyade bu sözler bir kimse aytqanını körmedim:
أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
/AstağfiruLlaaha ua atuubu ilâyhi/
«Allahtan afu sorayım ve Oña tövbenen qaytam».
İbn Hibban (928).
Ebu Hureyra kimler arasında yaşağan? Sahabeler arasında. Anda Ebu Bekir, Ümer, Osman, Ali, İbn Mas’ud olğanlar. Tasavur etiñiz, bu büyük salih insanlar ne qadar çoq Yüce Allahtan istiğfar sorağanlar! Olarnıñ ibadeti nasıl edi! Amma, olarnıñ arasında Peyğamberimiz ﷺ kibi bir kimse o qadar çoq istiğfar yapmağan, o ise bütün günahları afu etilgen insan edi. Peyğamberimizniñ ﷺ hayatı tövbenen tolu edi. Onıñ bütün hayatı – bu istiğfar edi ve ömürini istiğfarnen yekünledi. Aişe anamız (Allah ondan razı olsun), Peyğamberimiz ﷺ vefat etkenini bizlerge rivayet etti ve dedi:
سَمِعْتُ انَّبِيَّ صَلَّىاللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ مُسْتَنِدٌ إلَيَّ يَقُولُ:
«Men eşittim, nasıl Allahnıñ Elçisi ﷺ maña tayanıp böyle dedi:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيوَارْحَمْنِيوَأَلْحِقْنِيبِالرَّفِيقِ الأَعْلَى
/Allahumma ğfirlii ua rhamnii ua alhiqnii bi r-rafiqil-a’lâ/
«Allahım! Meni bağışla, maña merhamet eyle ve meni eñ yüksek toplumğa qavuştır».
al-Buhari (5674) ve at-Tirmizi (3496).
Böylece, Allah ögünde onıñ hayatı istiğfarnen tolğan edi. Nasıl er bir amelini istiğfarnen bitirgen kibi, hayatını da Peyğamberimiz ﷺ istiğfarnen yekünledi. Ey Allahnıñ qulları, bu bizlerge istiğfar hayatımızda nasıl yüksek dereceni alğanını ve bizler içün pek önemli şey olğanını körsete.
Ey Allahnıñ qulları, Peyğamberimiz ﷺ pek çoq istiğfar ketire eken, onıñ içün bizlerde çoq istiğfar yapmaq kerekmiz. Er zaman Yüce Allahtan istiğfar sorañız, ayrıca şimdi, bu ayda, o er zaman aytmaq kerektir, amma daa ziyade istenilgen saat ve vaqıtlarda, sabah tañ vaqıtında, temçitni aşağan vaqıtıñızdı, geceniñ sonki üçünci parçasında, secdede, secdeler arasında ve daa çoq müim olğan yerlerde.
Peyğamberimiz ﷺ ruku ve secdede Yüce Allahtan istiğfar istegen, secdeler arasında Yüce Allahtan istiğfar istegen, namaznıñ başında «Al-Fatiha» suresini oqumaqtan evel, selâm bermekten evel itsiğfar istegen, selâmdan soñ, namazını bitirgen zaman: «AstağfiruLlaah! AstağfiruLlaah! AstağfiruLlaah!» degen.
لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيرَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ
«Ant olsun ki, Resulullah, siz içün, Allahqa ve ahiret kününe qavuşmaqnı ümüt etkenler ve Allahnı çoq zikr etkenler içün, güzel bir örnektir».
(«al-Ahzab», 33:21).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَاذُنُوبَنَاكُلَّهَا: دِقَّهَاوَجِلَّهَا، أَوَّلَهَاوَآخِرَهَا، عَلاَنِيَتَهَاوَسِرَّهَا
/Allaahumma ğfir lâna azunuubanaa kullâhaa: dikqahaa ua cillâhaa, au ualâhaa ua ahirahaa, ‘alâ niyataha au asirrahaa/
«Allahım! Bütün günahlarımıznı bağışla: büyük ve yufaqlarnı, birinci ve soñkilerni, açıq ve gizli olğanlarını».
Bir insan içün:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيذَنْبِيكُلَّهُ دِقَّهُ وَجِلَّهُ وَأَوَّلَهُ وَآخِرَهُ وَعَلاَنِيَتَهُ وَسِرَّهُ
/Allaahumma ğfirlii zambiikullâh: dikqahu ua cillâh, auualâhu uaahirah, ‘alâniyatahu ua sirrah/
«Allahım! Bütün günahlarımnı bağışla: büyük ve yufaqlarnı, birinci ve soñkilerni, açıq ve gizli olğanlarını».
Müslim (483).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَامَاقَدَّمْنَاوَمَاأَخَّرْنَا، وَمَاأَسْرَرْنَاوَمَاأَعْلَنَّا، وَمَاأَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا، أَنْتَ الـمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الـمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
/Allaahumma ğfirlânaa maaqaddamnaa ua maa ahharnaa, ua maa asrarnaa ua maa a’lânnaa, ua maa Anta a’lâmu bihi minnaa, Anta l-Muqaddim, ua Anta l-Muahhir, lâ ilâha illâ Ant/
«Allahım! Evelden yapqan ve soñ yapacaq günahlarımıznı, açıq ve gizli yapqanımıznı afu et, ve bizlerden daa güzel bilgeniñni. Süreyici ve çetke çekici Sensiñ, Senden ğayrı ibadet etmege lâyıq olğan ilâh yoq»
Bir insan içün:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِـيمَاقَدَّمْتُ وَمَاأَخَّرْتُ، وَمَاأَسْرَرْتُ وَمَاأَعْلَنْتُ، وَمَاأَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّـي، أَنْتَ الـمُقَدِّمُ وَأَنْتَ الـمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ
/Allahumma ğfir liimaa qaddamtu ua maa ahhart, ua maaasrartu ua maa a’lânt, ua maa Anta a’lâmu bihi minii, Anta l-Muqaddim, ua Anta l-Muahhiru, lâ ilâhaillâ Ant/
«Allahım! Evelden yapqan ve soñ yapacaq günahlarımnı, açıq ve gizli yapqanımnı afu et. Menden daa hayırlı bilgeniñni. Süreyici ve çetke çekici Sensiñ, Senden ğayrı ibadet etmege lâyıq olğan ilâh yoq».
Müslim (771).
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لناجِدَّناوَهَزْلَنا، وَخَطَأَناوَعَمْدنا
/Allahumma ğfirlânaa ciddanaa ua hazlânaa, ua hata-naa ua ‘amdanaa/
«Allahım! Bizlerni ciddiy yada oynaraq yapqanımıznı afu et, hata olaraq yapqanımıznı yada aselet yapqanımıznı afu et».
Bir insan içün:
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِيجِدِّيوَهَزْلِي، وَخَطَئِيوَعَمْدِي
/Allahumma ğfirlii ciddii ua hazlii, ua hataii ua ‘amdii/
«Allahım! Meni ciddiy yada oynaraq yapqanımnı afu et, hata olaraq yapqanımnı yada aselet yapqanımnı afu et».
al-Buhari (6035), Müslim (2719) ve Ahmed (19753).
Тазе тефсирлер